Paradontoza to schorzenie dotykające nawet kilkudziesięciu % dorosłych osób. W jej przebiegu dochodzi do stanu zapalnego przyzębia, co objawia się obniżeniem linii dziąseł i nadmierną ruchliwością zębów. Przyczyną paradontozy jest osadzanie się kamienia nazębnego na linii dziąseł. Leczenie paradontozy obejmuje odpowiednią higienę jamy ustnej, usuwanie kamienia nazębnego, a w razie konieczności – regenerację tkanek przyzębia.
Spis treści
Czym jest paradontoza?
Zdrowe dziąsła są jasnoróżowe, jędrne i ściśle przylegają do twoich dziąseł. Natomiast zapalenie dziąseł objawia się pojawieniem ciemnoczerwonych, spuchniętych i delikatnych dziąseł. Mogą łatwo krwawić podczas szczotkowania i nitkowania, ponadto może pojawić się nieświeży oddech i cofanie się linii dziąseł. Nieleczone zapalenie dziąseł może prowadzić do choroby dziąseł zwanej zapaleniem przyzębia. Zapalenie przyzębia może rozprzestrzeniać się na tkankę i kość pod dziąsłami i prowadzić do utraty zębów.
U podłoża paradontozy leży stan zapalny rozwijający się w efekcie osadzania na zębach kamienia nazębnego. Stan zapalny obejmuje tkanki przyzębia, czyli tkanki otaczające ząb i osadzające go stabilnie w kości.
Przyczyny paradontozy
Chociaż u każdego może rozwinąć się zapalenie dziąseł, następujące czynniki mogą zwiększyć ryzyko:
- palenie lub używanie tytoniu do żucia
- niewłaściwa higiena jamy ustnej
- suchość w ustach
- podeszły wiek.
- złe odżywianie, w tym niedobór witaminy C.
- uzupełnienia dentystyczne, które nie pasują prawidłowo.
Jeśli rozwinie się zapalenie dziąseł a nie zostanie podjęte odpowiednie leczenie, może to prowadzić do zapalenia przyzębia, które jest poważną infekcją dziąseł, która niszczy kość i tkankę miękką wspierającą zęby. Zapalenie przyzębia może prowadzić do utraty zębów. Nowe badania sugerują również, że zapalenie przyzębia może odgrywać rolę w innych problemach zdrowotnych, w tym w niektórych nowotworach, chorobie Alzheimera, chorobach serca i chorobach układu oddechowego.
Leczenie stanów zapalnych wymaga odpowiedniej pielęgnacji jamy ustnej, z wykorzystaniem antybakteryjnych past do zębów i płynów do płukania. Natomiast terapia w gabinecie stomatologicznym obejmuje usuwanie złogów naddziąsłowych, aplikowania preparatów antybakteryjnych, a niekiedy także pokrycia recesji dziąseł przy pomocy specjalistycznych narzędzi stomatologicznych.
Rozchwianie zęba – powikłanie paradontozy
Rozchwianie zębów to problem natury estetycznej i funkcjonalnej, który uniemożliwiać może przeżuwanie pokarmów. O ruchomości zębów mówimy wówczas, gdy korona zęba wychylona jest w stosunku do kości wyrostka zębodołowego. Przyczyny nadmiernej ruchliwości zębów mogą być bardzo zróżnicowane. Jedną z najczęstszych jest paradontoza, czyli stan zapalny dziąseł – rozpulchnione, obrzęknięte i krwawiące dziąsła nie stanowią wystarczającego podparcia dla zębów. Kolejna przyczyna rozchwiania zębów to zmiana wielkości powierzchni korzeni zębowych, co może być efektem urazu mechanicznego, rozległego stanu zapalnego, a także leczenia ortodontycznego. Zęby mogą także tracić podparcie w konsekwencji nawykowego zgrzytania zębami, czyli bruksizmu. Kolejna przyczyna to występowanie tzw. zgryzu urazowego, czyli występowania zębów, na które działają zbyt wysokie siły nacisku w efekcie np. zbyt wysokiego wypełnienia czy mostu.
Do oceny stopnia zaawansowania rozchwiania zębów służy następująca skala:
- stopień ruchliwości 0 – zęby wykazują minimalna ruchliwość w kierunku wargowo – językowym
- stopień ruchliwości 1 – ruchomość zęba sięga 1 mm
- stopień ruchliwości 2 – ruchomość zęba sięga 2 mm
- stopień ruchliwości 3 – ząb wykazuje ruchomość zarówno w kierunku wargowo – językowym, jak i w wymiarze pionowym, uniemożliwiając pełne zwarcie zgryzu.
Nadmierna ruchomość zębów powinna być leczona wówczas, gdy rozchwianie zęba jest zauważalne i przyczynia się do dyskomfortu podczas spożywania posiłków. Konieczne jest wówczas wyleczenie stanów zapalnych (o ile występują), usunięcie kamienia nazębnego gromadzącego się pod dziąsłami. Mocno rozchwiane zęby mogą wymagać zastosowania zabiegu szynowania, czyli zabiegu unieruchomienia zębów takimi materiałami stomatologicznymi jak włókno szklane czy kompozyty światłoutwardzalne, aplikowane między zębami, od strony języka i podniebienia.
Bibliografia:
Turani D., Technoques for effective management of peridontitis; Dental Update, 2013
