Zakażenie wirusem SARS – CoV – 2 w większości przypadków nie wymaga leczenia. Wynika to z faktu, że mnóstwo przypadków przebiega bezobjawowo lub ma charakter łagodnej infekcji dróg oddechowych. U pewnego odsetka chorych dochodzi do cięższego przebiegu infekcji i wówczas konieczne może być zastosowanie określonych leków przeciwwirusowych, a w przypadku niewydolności oddechowej koniecznością jest tlenoterapia lub wentylacja mechaniczna.
Spis treści
Postępowanie w przypadku bezobjawowej infekcji koronawirusem
U większości zakażonych wirusem SARS – CoV – 2 infekcja przebiega bezobjawowo. W takim przypadku nie jest wymagane żadne leczenie, wystarczy jedynie kontrolować stan zdrowia. Osoba zakażona powinna przebywać w domu, jest objęta kwarantanną. W tym czasie osoba zakażona może pozostawać w kontakcie telefoniczną z lekarzem, co może ułatwić monitorowanie stanu zdrowia.
Łagodne zakażenie SARS – CoV – 2

Jeżeli choroba COVID 19 przebiega w postaci łagodnej lub umiarkowanej infekcji dróg oddechowych, wymagane jest jedynie leczenie objawowe. Postępowanie jest wówczas podobne jak w przypadku innych infekcji dróg oddechowych. Należy odpoczywać, przyjmować duże ilości płynów, w razie potrzeby obniżać gorączkę takimi lekami jak paracetamol czy ibuprofen. Wskazane jest także kontrola stopnia saturacji przy pomocy pulsoksymetrów. W przebiegu łagodnego zakażenia SARS – CoV – 2 nie jest wskazane stosowanie antybiotykoterapii czy leków na grypę (chyba, że współistnieje infekcja grypowa).
Zarówno osoby bezobjawowe, jak i przechodzące łagodną infekcję koronawirusem, które pozostają w leczeniu domowym, powinny przestrzegać następujących zasad:
- częste wietrzenie pomieszczeń
- przyjmowanie co najmniej 1,5 l wody dziennie
- częste pranie pościeli i ubrań
- dezynfekowanie rąk oraz przedmiotów, z którymi chory miał styczność.
Pełnoobjawowa infekcja COVID
W przebiegu infekcji SARS – CoV – 2 mającej postać ciężkiego zajęcia dróg oddechowych, konieczna jest hospitalizacja chorego. Wymagane jest monitorowanie funkcjonowania układu oddechowego i saturacji. Włączone może być leczenie przeciwwirusowe, a lekiem stosowanym w leczeniu COVID 19 jest remdesiwir. Jest to lek opracowany do leczenia gorączki Ebola i wykazuje wysoką skuteczność w przypadku wirusów RNA, w tym – koronawirusów. Schemat leczenia remdesiwirem polega na zastosowaniu jednorazowej, dużej dawki dożylnie, a następnie przez parę dni na stosowaniu mniejszych dawek. W leczeniu infekcji koronawirusem może być stosowane także osocze ozdrowieńców. Pomocniczo może być stosowana heparyna drobnocząsteczkowa, pozwalająca na profilaktykę przeciwzakrzepową, a także deksametazon o działaniu przeciwzapalnym i przeciwobrzękowym.

Konieczne może być zastosowanie tlenoterapii. Gdy dojdzie do pogorszenia stanu zdrowia pomimo zastosowanej farmakoterapii i tlenoterapii, wskazuje to na wystąpienie spadku saturacji poniżej 90% oraz wystąpienia tzw. „burzy cytokinowej”. Wówczas do leczenia włączane są takie specyfiki jak tocilizumab. Jest to przeciwciało monoklonalne oddziałujące na interleukinę 6 i wyciszający burzę cytokinową, która odpowiedzialna jest za uszkodzenie płuc i innych narządów. Lek podawany jest w jednej lub dwóch dawkach dożylnych.
Poza wspomnianymi lekami, na całym świecie stosowane są także inne preparaty, takie jak:
- chlorochina, czyli lek przeciwmalaryczny, który na początku pandemii uznawany był za potencjalnie skuteczną metodę leczenia infekcji SARS – CoV – 2; szybko okazało się jednak, że działanie przeciwwirusowe przeciwko koronawirusowi ma charakter wybiórczy; uzyskano wyniki badań na zwierzętach, potwierdzające, że chlorochina może ograniczać wnikanie wirusa do różnych komórek ciała, ale nie otrzymano takiego wyniku dla komórek płuca człowieka
- fawipirawir, lek przeciwgrypowy opracowany w Japonii
- lopinavir wykorzystywany w terapii zakażenia wirusem HIV.
Bibliografia:
Covid 19 treatment guidelines; NIH