zwichnięcie rzepki
Fot.: Pexels.com

Zwichnięcie rzepki to przemieszczenie rzepki z jej anatomicznego położenia. Do powstania takiego urazu dochodzi podczas wykonywania nagłego ruchu skrętnego w kolanie. Przemieszczeniu rzepki może towarzyszyć uszkodzenie rozmaitych struktur kolana, dlatego zawsze niezbędna jest konsultacja z lekarzem. Postępowanie po zwichnięciu rzepki obejmuje unieruchomienie kolana oraz rehabilitację.

Na czym polega zwichnięcie rzepki?

Rzepka to płaska, lekko trójkątna kość położona w ścięgnie mięśnia czworogłowego uda. Rzepka chroni staw kolanowy od przodu, kompensacyjnie rozkłada obciążenie działające na staw kolanowy zwiększając obszar kontaktu między więzadłem rzepki a kością udową. W czasie ruchu kończyny dolnej siła skurczu mięśnia czworogłowego uda przenoszona jest za pośrednictwem ścięgna i działa na piszczel. Następnie siła skurczu przekazywana jest dalej przez rzepkę – kość ta oddala ścięgna mięśnia czworogłowego od kości udowej.

Przyczyny zwichnięcia rzepki kolanowej

Zwichnięcie rzepki to przemieszczenie kości poza jej anatomiczną lokalizację, czemu może towarzyszyć uszkodzenie takich struktur jak ścięgna i więzadła.

Najczęściej do zwichnięcia rzepki dochodzi w przebiegu urazu przyśrodkowej powierzchni kolana, np. podczas aktywności sportowej. Inne czynniki ryzyka to wcześniejsze urazy kolana, niestabilność rzepki kolanowej czy wady ustawienia kończyn dolnych.

Objawy zwichnięcia rzepki kolanowej

objawy zwichnięcia rzepki
Fot.: Pexels.com

Objawy zwichnięcia rzepki mogą się różnić w zależności od stopnia przemieszczenia rzepki. Objawy częściowego zwichnięcia mogą obejmować:

  • wrażenie, że rzepka zsunęła się na bok
  • ból, zwłaszcza w przedniej części kolana
  • trzaskające dźwięki w kolanie
  • sztywność i obrzęk stawu kolanowego
  • uczucie blokowania ruchu w kolanie
  • poczucie niestabilności stawu kolanowego

Gdy rzepka jest całkowicie zwichnięta, osoba może zauważyć, że kolano ma dziwny, kanciasty wygląd. Ponadto pojawia się umiarkowany lub silny ból, sztywność i obrzęk stawu. Ruchomość stawu może być ograniczona, co utrudnia lub uniemożliwia poruszanie nogą – osoba ze zwichniętą rzepką może nie być w stanie chodzić ani stać.

Każdy, kto ma objawy częściowego lub pełnego zwichnięcia, powinien otrzymać pomoc medyczną. Nawet jeśli rzepka przesuwa się z powrotem na miejsce na własną rękę, lekarz musi upewnić się, że inne struktury w kolanie są prawidłowo wyrównane i nieuszkodzone.
Wymaga to wykonania zdjęcia rentgenowskiego.

Leczenie zwichniętej rzepki

Zdecydowana większość zwichniętych rzepki może być leczona niechirurgicznie, choć niektóre skrajne przypadki mogą wymagać interwencji chirurgicznej. W większości przypadków, kilka niechirurgicznych opcji leczenia może być zastosowanych, aby wyrównać zwichniętą rzepkę. Niechirurgiczne postępowanie w przypadku zwichniętej rzepki mogą obejmować unieruchomienie kolana oraz farmakoterapię. Niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen lub naproksen mogą być przepisywane w celu zredukowania zarówno bólu, jak i stanu zapalnego. Leki przeciwbólowe takie jak paracetamol, które nie mają właściwości przeciwzapalnych, mogą być również przepisywane w celu złagodzenia silnego bólu.

leczenie zwichniętej rzepki
Fot.: Pexels.com

Aby zapobiec ponownemu zwichnięciu lub urazowi rzepki, noga może zostać unieruchomiona. Wskazane może być także używanie kul, aby zmniejszyć nacisk na staw kolanowy i rzepkę. W przypadku, gdy zwichnięta rzepka jest poważnym urazem lub powoduje uszkodzenie otaczających więzadeł, ścięgien lub chrząstki, operacja może być wymagana, aby nastawić rzepkę lub naprawić inne struktury. Zabiegi operacyjne obejmują:

  • chirurgię artroskopową – ten rodzaj operacji polega na włożeniu małej kamery do stawu kolanowego i użyciu wyświetlanego obrazu w celu określenia, jakie uszkodzenie zostało spowodowane w kolanie przez zwichnięcie.
  • chirurgię rekonstrukcyjną – ten rodzaj procedury zazwyczaj podejmowany jest po zabiegu artroskopowym; może obejmować usunięcie lub naprawę uszkodzonej chrząstki, przeniesienie poważnie zwichniętej rzepki lub naprawę uszkodzonych więzadeł i ścięgien.

Bibliografia:

Anderson B., Choroby układu ruchu w praktyce lekarza rodzinnego; Urban&Partner, 2016

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here