choroba wieńcowa

Choroba niedokrwienna serca to schorzenie rozwijające się w efekcie ograniczonego dopływu krwi do mięśnia sercowego. W przeważającej większości przypadków przyczyną choroby niedokrwiennej serca (choroby wieńcowej) jest miażdżyca naczyń wieńcowych. Stabilnym zespołem wieńcowym jest dławica piersiowa, a najczęstszą postacią niestabilnego zespołu wieńcowego jest zawał serca. Leczenie choroby niedokrwiennej serca sprowadza się do eliminowania czynników ryzyka miażdżycy, modyfikacji stylu życia, a w razie potrzeby – postępowania inwazyjnego.

Czym jest choroba niedokrwienna serca?

Choroba niedokrwienna serca to zaburzenie rozwijające się w efekcie zaburzenia równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen a podażą tlenu. Do tego typu zaburzeń dochodzi najczęściej w efekcie ograniczenia drożności naczyń wieńcowych, odpowiedzialnych za ukrwienie, a tym samym dotlenienie i odżywienia mięśnia serca.

W przebiegu ostrych zespołów wieńcowych dochodzi do nagłego zaburzenia równowagi między zapotrzebowaniem na tlen a jego dostawą i zazwyczaj ma to miejsce podczas pęknięcia blaszki miażdżycowej. Ostrym zespołem wieńcowym jest m. in. zawał serca, czyli martwica mięśnia sercowego. Stabilne zespoły wieńcowe to choroby układu krążenia charakteryzujące się niedokrwieniem mięśnia sercowego, w przebiegu którego objawy nie ulegają nasileniu przez co najmniej dwa miesiące. Najczęstszą manifestacją kliniczną jest stabilna dławica piersiowa, pojawiająca się w konsekwencji zwężenia światła naczyń wieńcowych.

Przyczyny choroby niedokrwiennej serca

komu zagraża choroba niedokrwienna
Fot.: Unsplash.com

Jak już wcześniej wspomniano, do rozwoju choroby niedokrwiennej serca dochodzi w efekcie zwężenia lub zamknięcia światła naczyń wieńcowych. Poza miażdżycą, do wystąpienia choroby wieńcowej mogą przyczynić się następujące nieprawidłowości:

  • Skurcz tętnicy wieńcowej
  • Zator tętnicy wieńcowej
  • Zapalenie tętnic wieńcowych
  • Zmiany w tętnicach wieńcowych w przebiegu zaburzeń metabolizmu
  • Wady naczyń wieńcowych
  • Uraz tętnicy wieńcowej
  • Zakrzepica tętnicza wskutek zaburzeń hemostazy
  • Zmniejszona podaż tlenu w stosunku do zapotrzebowania (np. w przebiegu anemii czy nadczynności tarczycy)
  • Rozwarstwienie aorty

Najistotniejsze czynniki ryzyka, które zwiększają częstość występowania choroby niedokrwiennej serca (zarówno postaci ostrej, jak i przewlekłej) to:

  • Rozpoznana miażdżyca tętnic
  • Starszy wiek
  • Dodatni wywiad rodzinny w kierunku chorób serca
  • Zaburzenia gospodarki lipidowej
  • Palenie tytoniu
  • Cukrzyca
  • Nadciśnienie tętnicze
  • Otyłość
  • Nadużywanie alkoholu
  • Mała aktywność fizyczna

Objawy choroby niedokrwiennej serca

W przebiegu stabilnej dławicy piersiowej występują liczne objawy, z których najbardziej charakterystyczny jest ból w klatce piersiowej. Ból odczuwalny jest zamostkowo, może promieniować do żuchwy, szyi, lewego barku lub ramienia. Bólowi może towarzyszyć uczucie gniecenia i pieczenia, pojawiają się duszności, kołatanie serca, zawroty głowy, osłabienie. Tego typu objawy inicjowane są przede wszystkim stresem lub wysiłkiem fizycznym i ustępują po przyjęciu nitrogliceryny.

Objawy zawału to silny ból w klatce piersiowej, trudności z oddychaniem, nadmierna potliwość czy omdlenie.

Diagnostyka choroby wieńcowej

diagnostyka choroby niedokrwiennej serca
Fot.: Unsplash.com

W diagnostyce choroby wieńcowej wykonywane są takie badania jak EKG, echo serca, próba wysiłkowa, koronarografia, poziom markerów sercowych. Wskazane jest także oznaczenie markerów miażdżycy – lipidogramu, poziomu glukozy na czczo, poziomu homocysteiny.

Leczenie choroby wieńcowej

W przebiegu ostrego zespołu wieńcowego, czyli zawału serca konieczne jest jak najszybsze udrożnienie zatkanego naczynia wieńcowego, co możliwe jest dzięki zabiegowi angioplastyki. Leczenie stabilnej dławicy piersiowej stosowana jest farmakoterapia: kwas acetylosalicylowy, beta – adrenolityki, statyny czy inhibitory konwertazy angiotensyny. Konieczne są ponadto modyfikacje stylu życia – regularna aktywność fizyczna, utrzymywanie prawidłowej masy ciała, rezygnacja z alkoholu i palenia papierosów. Ma to na celu wyeliminowanie jak największej ilości czynników ryzyka, w tym zaburzeń gospodarki lipidowej oraz węglowodanowej.

Bibliografia:

Kasprzyk M. i in., Ischemic heart disease – definition, epidemiology, pathogenesis, risk factor and treatment; Post N Med, 2018

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here