choroby układu krążenia
Fot.: Unsplash.com

Choroby układu krążenia uznawane są za choroby cywilizacyjne, diagnozowane u coraz większego odsetka osób i rozwijające się przede wszystkim na podłożu współczesnego stylu życia. Wielu chorobom układu krążenia można zapobiec- wystarczy wyeliminować najważniejsze czynniki ryzyka. Kto jest najbardziej narażony na choroby układu krążenia i jak zminimalizować ryzyko ich rozwoju?

Czym są choroby układu krążenia?

przyczyny chorób układu krążenia
Fot.: Unsplash.com

Choroby układu krążenia to schorzenia obejmujące zaburzenia struktury lub funkcji któregokolwiek z elementów układu krążenia: serca, a także naczyń krwionośnych – tętnic, żył oraz naczyń włosowatych. Choroby układu krążenia mogą mieć charakter wrodzony lub nabyty. Schorzenia te mogą dotyczyć serca – wówczas nieprawidłowości mogą dotyczyć niedrożności naczyń wieńcowych unaczyniających mięsień sercowy. Wówczas serce nie jest w wystarczającym stopniu dotlenione i może dojść do rozwoju choroby niedokrwiennej. Choroby serca mogą także dotyczyć nieprawidłowości w budowie czy funkcjonowaniu zastawek serca, a także dysfunkcji samego mięśnia sercowego.

Choroby naczyń krwionośnych mogą obejmować największe naczynia, czyli tętnice – tu wyróżniamy tętniaki, a także miażdżycę. Zmiany chorobowe mogą także obejmować żyły – może dojść do rozwoju zmian miażdżycowych, a także nieprawidłowości zakrzepowo – zatorowych (zakrzepicy żył głębokich). Wówczas konsekwencją jest zwężenia światła naczynia lub całkowite zamknięcie jego światła, co przekłada się na niedotlenienie obszaru ciała, który jest ukrwiony przez dysfunkcyjne naczynie krwionośne.

Najczęściej występujące choroby układu krążenia

Choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa) to zaburzenie ukrwienia i utlenienia mięśnia sercowego, wynikające z rozwoju miażdżycy w obrębie naczyń wieńcowych. Gdy światło naczynia wieńcowego zostanie zatkane i dojdzie do obumarcia unaczynionego przez to naczynie fragmentu mięśnia sercowego – rozwija się zawał serca. Gdy zator dotrze do tętnicy płucnej – rozwija się zatorowość płucna.

Zaburzenia rytmu serca, czyli arytmie polegają na zaburzenia tempa lub regularności bicia serca. Do rozwoju arytmii może dojść w efekcie wysokiego ciśnienia krwi, stresu, choroby wieńcowej, wrodzonych wad serca, chorób zastawkowych czy nadużywanie alkoholu lub kofeiny.

Przyczyna kardiomiopatii, czyli pogrubienia lub powiększenia mięśnia sercowego, jest różna dla poszczególnych typów kardiomiopatii. Przyczyna kardiomiopatii rozstrzeniowej (najczęstszego rodzaju kardiomiopatii) często jest nieznana. Może być ona spowodowana przez zmniejszenie przepływu krwi do serca (choroba niedokrwienna serca) wynikająca z uszkodzenia po zawale serca, infekcji, działania toksyn i niektórych leków. Może być również dziedziczona. Kardiomiopatia przerostowa przebiega ze znacznym pogrubieniem mięśnia sercowego i zwykle jest dziedziczona. Może również rozwijać się na podłożu wysokiego ciśnienia krwi lub starzenia się organizmu. Kardiomiopatia restrykcyjna to najrzadszy typ kardiomiopatii, która powoduje, że mięsień sercowy staje się sztywny i mniej elastyczny. Zazwyczaj towarzyszy takim nieprawidłowościom jak zaburzenia tkanki łącznej, nadmierne gromadzenie się żelaza w organizmie (hemochromatoza), gromadzenie się nieprawidłowych białek (amyloidoza). Kardiomiopatie mogą prowadzić do niewydolności serca.

Coraz częściej diagnozowane są infekcyjne choroby serca, takie jak zapalenie mięśnia sercowego czy zapalenie osierdzia. Schorzenia te mogą być powikłaniem powszechnie występujących chorób infekcyjnych, np. grypy.

Objawy chorób układu krążenia

W zależności od charakteru zmiany chorobowej i jej lokalizacji, choroby serca i naczyń krwionośnych mogą manifestować się w rozmaity sposób. Objawy, które mogą sugerować choroby układu krążenia to m. in.:

  • zmęczenie
  • duszność
  • obrzęki nóg
  • nieregularne bicie serca
  • bóle w klatce piersiowej
  • zawroty głowy
  • omdlenia
leczenie chorób układu krążenia
Fot.: Unsplash.com

Zauważenie u siebie takich objawów powinno skłonić do wykonania badań diagnostycznych. Podstawowym badaniem jest EKG, czyli elektrokardiogram, który ocenia elektryczną czynność mięśnia sercowego. Echo serca ocenia natomiast przepływ krwi, duże naczynia krwionośne, a także funkcjonowanie jam i zastawek serca. Pomocne mogą być także takie badania obrazowe jak RTG klatki piersiowej czy tomografia komputerowa. W diagnostyce serca można wykonać także takie badania laboratoryjne jak białko ostrej fazy CRP, lipidogram, a w przypadku podejrzenia zawału serca – poziom markerów zawału, takich jak troponiny.

Bibliografia:

Choroby wewnętrzne. Kompedium Medycyny Praktycznej pod red. A. Szczeklika i P. Gajewskiego; Medycyna Praktyczna 2010

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here