Porowatość włosów – jak ją rozpoznać i dopasować pielęgnację?

Porowatość włosów to cecha włosa determinująca jego kondycję, podatność na pielęgnację, a także szkodliwe działanie czynników zewnętrznych. Porowatość włosa w dużej mierze determinowana jest genetycznie, ale niemały na nią wpływ ma także sposób, w jaki traktujemy swoje włosy. Znajomość rodzaju porowatości włosów jest niezwykle przydatna przy planowaniu pielęgnacji włosów. Jak zatem rozpoznać włosy o niskiej lub wysokiej porowatości? I w jaki sposób należy je pielęgnować?

Czym jest porowatość włosów?

Aby zrozumieć, czym jest porowatość włosów, warto choć pobieżnie poznać budowę włosa. Łodyga włosa zbudowana jest z najbardziej ośrodkowo położonego rdzenia włosa, wokół którego znajduje się zbudowana z keratyny kora włosa. Najbardziej zewnętrzną warstwą włosa jest osłonka, skonstruowana ze spłaszczonych, zachodzących na siebie jak rybie łuski zrogowaciałych komórek. I to właśnie sposób położenia tych łusek determinuje porowatość włosów.

W dużym uproszczeniu – włosy o niskiej porowatości cechują się łuskami ciasno przylegającymi do kory włosa, zaś wysoka porowatość to łuski znacznie odstające od kory włosa, o nieregularnym ułożeniu. Sposób ułożenia łuski wpływa bezpośrednio na stopień penetracji substancji odżywczych dostarczanych wraz z kosmetykami. To właśnie pomiędzy łuskami są tym miejscem, w którym zachodzi dyfuzja cząstek w głąb łodygi włosa. Jedocześnie regularne ułożenie łusek stanowi skuteczną barierę ochronną – jeśli łuski ułożone są nieprawidłowo, włos staje się bardziej podatny na szkodliwy wpływ promieniowania UV, zanieczyszczeń środowiska, syntetycznych składników kosmetyków, wysoką temperaturę i tarcie mechaniczne. Jednocześnie wymienione czynniki degradują strukturę włosów i zwiększają ich porowatość.

Jak określić porowatość włosów?

Porowatość włosów najtrafniej określić można u trychologa. Specjalista przy pomocy skaningowego mikroskopu elektronowego jest w stanie bezbłędnie ocenić położenie łusek włosa i jego porowatość. Istnieją także alternatywne metody określania porowatości włosów. Oto te najczęściej wykorzystywane:

• test wodny, polegający na umieszczeniu kilku – kilkunastu włosów w naczyniu z wodą; włosy wysokoporowate szybko opadną na dno, zaś włosy niskoporowate powinny utrzymać się na powierzchni
• test z mąką – należy oprószyć włos mąką i obejrzeć pod światło: jeśli mąka przylega do włosa, najprawdopodobniej jest on wysokoporowaty, zaś z włosa niskoporowatego mąka się ześlizgnie.

Włosy o niskiej porowatości

Włosy niskoporowate wyróżniają się ścisłym położeniem łusek i ich regularnym położeniem. Włosy tego rodzaju są odporne na uszkodzenia, zabiegi fryzjerskie oraz stylizację. Ich farbowanie może sprawiać problem – pigment nie ma bowiem możliwości przeniknięcia w głąb włosa. Jeśli jednak zabieg farbowania zakończy się powodzeniem – jego efekt utrzymuje się dość długo. Włosy niskoporowate nie są ponadto podatne na stylizację – mają tendencje do powracania do pierwotnej formy, szybko stają się sypkie i lejące w dotyku.

Najczęściej są gładkie w dotyku, bez problemu się rozczesują, nie puszą się i nie kręcą. Najczęściej są to włosy proste, błyszczące, lekkie. Sekretem skutecznej pielęgnacji włosów niskoporowatych jest stosowanie kosmetyków o lekkiej formule – takie włosy można łatwo przeciążyć, a to spowoduje pogorszenie ich kondycji i wzrost porowatości. Idealne będą kosmetyki zawierające niewielkie cząstki substancji aktywnych. Skutecznie mogą one wnikać w głąb włosa, nie kumulując się na jego powierzchni. Doskonale sprawdzą się olejki kokosowe, palmowe, babassu, arachidowe, unikać należy natomiast kosmetyków bazujących na proteinach.

Włosy o wysokiej porowatości

Wysokoporowate włosy cechują się łuskami włosa ułożonymi regularnie i odstającymi od kory włosa. Przez tak specyficzną strukturą są one podatne na działanie wilgoci, temperatury, szkodliwych czynników środowiskowych. Włosy te podatne są na stylizację, trwałą ondulację czy farbowanie. Kolor farby szybko jednak ulega wypłukaniu.

Włosy o wysokiej porowatości najczęściej kręcą się lub falują, mają tendencję do puszenia się. Pod wpływem wilgoci bardzo się plączą, trudno je rozczesać. Pod wpływem mgły, mżawki czy deszczu włosy te zaczynają się kręcić i puszyć. Pielęgnacja włosów wysokoporowatych sprowadza się do stosowaniu kosmetyków o dużych cząstkach substancji aktywnych – nadbudują się one na powierzchni włosa i wygładzą ją. Dobrze sprawdzą się kosmetyki proteinowe, a także olejki: słonecznikowy, winogronowy, z nasion czarnuszki, lniany.

Włosy średnioporowate

Zdecydowana większość to włosy o średniej porowatości – ich łuska cechuje się umiarkowanym odchyleniem od kory włosa. Niekiedy są to włosy o wyjściowo niskiej porowatości, która podniesiona została na skutek inwazyjnych zabiegów chemicznych. Mogą to być także włosy o wyjściowo wysokiej porowatości, która obniżona została przy użyciu właściwej pielęgnacji.

Włosy średnioporowate mogą być lekko pofalowane, najczęściej nie mają tendencji do puszenia się, nie są szorstkie, ale nie są też idealnie gładkie. Są dość dobrze podatne na zabiegi stylizujące i mogą sprawiać niekiedy problemy z rozczesywaniem.

Pielęgnacja włosów o średniej porowatości to przede wszystkim stosowanie hydrolizowanej keratyny czy jedwabiu, a także olejków z pestek winogron, olejku migdałowego, oliwy z oliwek, awokado, arganowego czy makadamia.