Rumień zakaźny to choroba wirusowa charakterystyczna dla wieku dziecięcego. W przebiegu tej infekcji pojawia się rumień na twarzy oraz wysypka na skórze ciała. Nie jest konieczne włączenie żadnego leczenia. Choroba najczęściej ustępuje samoistnie, a chory nabywa dożywotnią odporność. Rumień zakaźny jest groźny przede wszystkim dla kobiet w ciąży.
Spis treści
Czym jest rumień zakaźny?
Rumień zakaźny jest częstą chorobą wirusową występującą u dzieci. Jest również znany jako „piąta choroba”, ponieważ jest to 1 z 6 najczęstszych chorób wirusowych przebiegającą z wysypką występujących u dzieci. Ta choroba gorączkowa dotyka zazwyczaj dzieci w wieku od 5 do 15 lat. Choroba wirusowa może również wpływać na dorosłych, jednak rzadziej. Przyczyną piątej choroby jest ludzki parwowirus – B19. Ten sam wirus jest również związane z innymi zaburzeniami, w tym niedokrwistością aplastyczną.
Wirus powodujący rumień zakaźny przenoszony jest drogą kropelkową. Zazwyczaj ta choroba dziecięca przebiega bezobjawowo lub ma łagodny przebieg. Parwowirus B19 jest przenoszony najczęściej przez kropelki śliny do komórek w drogach oddechowych. Transmisja może również nastąpić poprzez ekspozycję na krew. Okres wylęgania choroby trwa najczęściej od 5 do 10 dni, a pacjent pozostaje zaraźliwy około 5 dni po wystąpieniu objawów.
Objawy rumienia zakaźnego
Najczęstszą i klasyczną prezentacją rumienia zakaźnego jest łagodna choroba gorączkowa z wysypką. Początkowe objawy zakażenia mogą obejmować gorączkę, złe samopoczucie, bóle mięśni, biegunkę, wymioty i ból głowy. Po początkowej wiremii rozwija się klasyczna wysypka rumieniowa obejmująca policzki, z bladą skórą wokół ust. Taka wysypka na twarzy może trwać od 4 do 5 dni. W momencie rozwoju wysypki na twarzy pacjent zwykle czuje się dobrze. Kilka dni po wystąpieniu wysypki na twarzy pojawia się wysypka na tułowiu i kończynach. Ta wysypka zwykle trwa około 1 tygodnia. Wysypka może mieć również koronkowy lub siatkowy wygląd. Dłonie i podeszwy stóp zazwyczaj wolne od wysypki. Cechą charakterystyczną wysypki towarzyszącej rumieniowi zakaźnemu jest przejaśnienie w środku oraz ciemniejsza obwódka na zewnątrz. Wysypce towarzyszy świąd skóry.
Przebieg infekcji może również występować z bólami stawów. Dotknięte stawy są zwykle symetryczne. Często zajęte są stawy nadgarstków, rąk, stóp, kolan. Pacjenci najczęściej skarżą się na sztywność stawów. Dotknięte stawy nie wykazują żadnych oznak fizycznego zniszczenia stawów. Te objawy stawów zazwyczaj ustępują po około 3 tygodniach.
Powikłania rumienia zakaźnego
Powikłaniem po przechorowaniu rumienia zakaźnego może być niedokrwistość, wynikająca z zahamowania produkcji krwinek czerwonych, a także zapalenie stawów. Ponadto zakażenie jest szczególnie groźne dla kobiet w ciąży. Zakażenie w I trymestrze może prowadzić do zaburzeń w rozwoju płodu. Najczęściej występujące powikłania to niedokrwistość wewnątrzmaciczna płodu, obrzęk płodu oraz poronienie.
Diagnostyka rumienia zakaźnego
Wysypka towarzysząca rumieniowi zakaźnemu może przypominać wysypki w przebiegu innych schorzeń. Dlatego trudno jest postawić diagnozę wyłącznie w oparciu o objawy choroby. Wskazane jest wykonanie badań serologicznych – oznaczany jest poziom swoistych przeciwciał we krwi. Inną metodą diagnostyczną jest wykazanie obecności antygenów wirusa we krwi. Ponadto w morfologii krwi stwierdzany jest wzrost poziomu limfocytów.
Leczenie rumienia zakaźnego
Terapia rumienia zakaźnego nie wymaga stosowania żadnych leków – przeciwwirusowych, przeciwalergicznych czy antybiotyków. Choroba mija samoistnie, a w celu łagodzenia objawów można sięgać jedynie po leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe. Jedynie u osób z zaburzeniami odporności może być konieczne wdrożenie leczenia.
Bibliografia:
Virella G., Mikrobiologia i choroby zakaźne; Urban&Partner, 1999
