badanie bakteriologiczne moczu
Fot.: Unsplash.com

Posiew moczu to badanie bakteriologiczne próbki moczu, wykonywane w celu potwierdzenia bakteryjnego zakażenia dróg moczowych lub w celu monitorowania skuteczności antybiotykoterapii. Aby wynik posiewu moczu był wiarygodny, konieczne jest prawidłowe pobranie próbki moczu do badania.

Wskazania do wykonania posiewu moczu

bakterie w moczu
Fot.: Unsplash.com

Badanie bakteriologiczne moczu wykonywane jest przy podejrzeniu zakażenia bakteryjnego układu moczowego. Objawy mogące sugerować infekcję bakteryjną to:

  • pieczenie podczas oddawania moczu
  • zwiększona częstość oddawania moczu bez oddawania dużych objętości moczu
  • parcie na mocz
  • krwawy mocz
  • mętny mocz
  • mocz, który ma silny zapach
  • ból podbrzusza
  • gorączka
  • ból w górnej części pleców

Ponadto badanie bakteriologiczne wykonywane jest w celu skontrolowania skuteczności leczenia zakażenia bakteryjnego antybiotykiem.

Jak prawidłowo pobrać próbkę moczu do badania bakteriologicznego?

Próbkę moczu na posiew należy pobrać do specjalnego, jałowego pojemniczka. Zalecany czas na pobranie próbki moczu to jak najszybciej po przebudzeniu; najlepiej jest pobrać mocz po nocnym 8-godzinnym odpoczynku lub jeśli jest to niemożliwe, po co najmniej 4 godzinach od poprzedniego oddawania moczu. Jest to ważne, aby zapobiec występowaniu funkcjonalnego białkomoczu, które występuje najczęściej w wyniku przebywania w pozycji stojącej przez długi czas, wysiłku fizycznego i stresu.

Przed pobraniem próbki należy umyć  ręce ciepłą wodą z mydłem i dokładnie umyć okolicę cewki moczowej ciepłą wodą i mydłem lub płynem do higieny intymnej. Dla kobiet szczególnie ważna jest  higiena w obszarze  warg sromowych, a samo mycie powinno być wykonane z przodu w kierunku od odbytu, nigdy w przeciwnym kierunku. Mężczyźni powinni dokładnie umyć żołądź po odciągnięciu napletka. Zachowanie ścisłych zasad higieny oznacza, że poprzez pozbycie się bakterii z powierzchni organizmu wyniki moczu będą bardziej wiarygodne. Jeśli bakterie ze skóry  dostaną się do próbki moczu, może to sfałszować wyniki badań.

Po rozpoczęciu oddawania moczu, należy zebrać próbkę moczu ze środkowego strumienia, co oznacza że nie należy zbierać pierwszej lub ostatniej część moczu. Pobrana próbka moczu do ogólnego badania powinna mieć od 20 do 100 mililitrów. Niedopuszczalne jest przelanie moczu z toalety.

Pojemnik powinien być czytelnie podpisany twoim imieniem i nazwiskiem, aktualną datą, nr pesel czy datą urodzenia. Pojemnik z pobraną próbką moczu należy jak najszybciej zapieczętować i dostarczyć do punktu pobrania. Pojemnik można dodatkowo zabezpieczyć, umieszczając go w zamykanej plastikowej torbie. Jeśli próbka nie może zostać dostarczona natychmiast po pobraniu, umieść pojemnik w lodówce (nie zamrażaj) i zanieś do badania tak szybko, jak to możliwe. W przypadku badania na hodowlę mikrobiologiczną próbka nie może pozostawać w lodówce dłużej niż 2 godziny. Natychmiastowe dostarczenie próbki do punktu pobrania zapobiega namnażaniu się bakterii.

Wyniki posiewu moczu

posiew moczu
Fot.: Unsplash.com

Próbka moczu nanoszona jest na specjalne podłoże bakteryjne, zawierające związki umożliwiające wzrost określonych szczepów bakterii. Jeżeli dojdzie do namnażania bakterii – pozwala to zidentyfikować rodzaj drobnoustroju. Jeżeli próbka moczu na posiew pobrana została prawidłowo, a badanie wykazało obecność bakterii – świadczy to o infekcji bakteryjnej dróg moczowych. Najczęściej wykazywana jest obecność bakterii Escherichia coli, a także Staphylococcus, Enterococcus oraz Klebsiella. W ramach posiewu moczu wykonywany jest także antybiogram, czyli wrażliwość wyizolowanego szczepu bakteryjnego na powszechnie stosowane antybiotyki. Pozwala to na włączenie odpowiedniego leczenia, zwłaszcza w przypadku bakterii opornych na wiele leków, przy których standardowa terapia okaże się nieskuteczna. Po zakończeniu leczenia antybiotykami wskazane jest wykonanie kolejnego posiewu moczu, który ma na celu ocenę skuteczności antybiotykami.

Bibliografia:

Hryniewicz W., Rekomendacje laboratoryjnej diagnostyki zakażeń. Zakażenia układu moczowego; 2017

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here