Pęknięte pięty są najczęściej spowodowane brakiem nawilżenia skóry. Pęknięcia zwykle występują na tylnej części pięty i najczęściej dotyczą obu stóp. U większości osób popękane pięty to problem kosmetyczny, jednak zgrubienia i pęknięcia pięt mogą stać się problematyczne, jeśli pogłębiają się i powodują ból, a w niektórych przypadkach – także infekcję. W profilaktyce i leczeniu pękających pięt najlepiej sprawdzają się preparaty z mocznikiem.
Spis treści
Przyczyny pękania pięt
Skóra pięt jest narażona na nadmierne rogowacenie i pękanie. Przede wszystkim – skóra na piętach jest grubsza, ponadto pozbawiona jest gruczołów łojowych. A to wraz z codziennym narażeniem skóry pięt na otarcia i przeciążenie sprawia, że mogą pojawić się zgrubienia i pęknięcia. Popękane pięty są zwykle wynikiem przesuszenia skóry stopy. Często towarzyszy temu hiperkeratoza (zgrubienie skóry) i zrogowacenia wokół krawędzi pięty, które mają kolor żółty lub ciemnobrązowy.
Na powierzchni pięty mogą pojawić się pęknięcia, a te mogą stać się większe i głębsze, powodując ból i krwawienie. Osoby z większymi, głębszymi pęknięciami pięt mają zwiększone ryzyko infekcji, która może przekształcić się w zapalenie tkanki łącznej i owrzodzenia, zwłaszcza u osób z dodatkowymi czynnikami ryzyka, takimi jak cukrzyca.
Istnieje wiele czynników predysponujących do wystąpienia pęknięć na piętach. Należą do nich: – przesuszenie skóry
- odciski lub modzele
- długotrwałe stanie (szczególnie na twardych nawierzchniach)
- nadwaga
- chodzenie boso lub w butach z odkrytymi piętami
Do nadmiernego rogowacenia i pękania pięt mogą się także przyczynić takie schodzenia jak:
- atopowe zapalenie skóry
- młodzieńcza dermatoza podeszwowa
- łuszczyca, szczególnie łuszczyca dłoniowo-podeszwowa
- każdy stan ogólnoustrojowy, który może powodować wysuszenie skóry, np. niedoczynność tarczycy lub cukrzyca.
Jak dbać o suche i pękające pięty?
Istnieje szeroki wybór emolientów, które można stosować zarówno do zapobiegania, jak i do leczenia suchej skóry i popękanych pięt. Najbardziej znane są preparaty zatrzymujące wodę (utrzymujące wilgoć) i keratolityczne. Najskuteczniejsze są produkty na bazie mocznika, zawierające ten związek w stężeniu 10%. U osób z zaawansowanymi pęknięciami pięt może być konieczne użycie produktu z wyższą zawartość mocznika, np. 25%. Kolejną możliwością łagodzenia suchości skóry i pęknięć pięt jest stosowanie produktów na bazie kwasu salicylowego. Kwas salicylowy działa keratolitycznie (złuszcza skórę) i zmniejsza hiperkeratozę, pęknięcia i ból.
Alfa-hydroksykwasy należą do grupy organicznych kwasów karboksylowych; związki te występują w mleku, owocach, trzcinie cukrowej i innych naturalnych produktach i obejmują kwas glikolowy, cytrynowy i mlekowy. Produkty zawierające te naturalne kwasy pomagają złuszczać skórę i zmniejszać rogowacenie.
Jeżeli stosowanie takich preparatów nie przynosi pożądanych efektów lub pęknięcia pięt są głębokie – konieczne jest odwiedzenie gabinetu podologa, który zaproponuje specjalistyczne leczenie.
Jak zapobiegać pękaniu stóp?
W celu zminimalizowania ryzyka pękania pięt, należy pamiętać o kilku ważnych zasadach. Przede wszystkim – należy codziennie aplikować na stopy preparaty odżywcze i zmiękczające, należy natomiast unikać częstego, głębokiego ścierania naskórka np. pumeksem. Należy nosić wygodne, dobrze dopasowane obuwie, które nie powinno być zbyt ciasne. W diecie nie powinno zabraknąć kwasów omega 3 oraz źródeł witaminy A, konieczne jest ponadto odpowiednie nawodnienie organizmu.
W celu zapobiegania zgrubieniom pięt i ich pękaniu, można wypróbować domowe sposoby pielęgnacji stóp. Polecana jest zwłaszcza kąpiel stóp z solą leczniczą – idealnie sprawdza się sól bocheńska lub iwonicka. Skuteczne są także ziołowe kąpiele stóp – w tym celu można wykorzystać napary z siemienia lnianego, rumianku, krwawnika czy kozieradki. Spektakularne efekty przynosi ponadto kuracja witaminą A – zawartość kapsułki witaminowej należy wetrzeć w pięty, a następnie zaaplikować grubą warstwę kremu odżywczego.
Bibliografia:
Longhurst B., Dry heel fissures: Treatment and prevention; Dermatological Nursing, 2016, vol. 15, no 3
