Medycyna alternatywna i naturalna to niekonwencjonalne metody leczenia rozmaitych dolegliwości. Nie wszystkie alternatywne formy terapii zyskały uznanie współczesnej medycyny konwencjonalnej, jednak nie brakuje zwolenników takich naturalnych metod leczenia jak akupunktura czy hydroterapia.
Spis treści
Czym jest medycyna alternatywna?
Medycyna alternatywna jest terminem powszechnie używanym i obejmuje wszystkie praktyki lecznicze, które nie mieszczą się w zakresie medycyny konwencjonalnej. Można je zdefiniować jako różnorodne praktyki terapeutyczne lub profilaktyczne, takie jak homeopatia, naturopatia, bioenergoterapia, akupunktura, aromaterapia, chiropraktyka i ziołolecznictwo, a także masaże, które nie są zgodne z ogólnie przyjętymi metodami medycznymi i mogą nie mieć naukowego wyjaśnienia ich skuteczności. Medycyna komplementarna i alternatywna to termin określający produkty i praktyki medyczne, które nie są częścią standardowej opieki. Za standardową opiekę medyczną uznawane są praktyki wykonywane przez lekarzy i pokrewnych pracowników służby zdrowia, takich jak dyplomowane pielęgniarki i fizjoterapeuci. Medycyna komplementarna to niestandardowe metody leczenia, które najlepiej jest stosować razem ze standardowymi. Medycyna alternatywna różni się od medycyny komplementarnej, która ma towarzyszyć standardowym praktykom medycznym, a nie zastępować je. Alternatywne praktyki medyczne na ogół nie są uznawane przez społeczność medyczną za skuteczne, polecane do powszechnego stosowania procedury lecznicze.
Przykłady terapii alternatywnych
Jednymi z najlepiej poznanych metod leczenia alternatywnego jest akupunktura i akupresura. Zgodnie we starożytną wiedzą chińską, w organizmie człowieka występują meridany, którymi w ciele przepływa energia. Zablokowanie przepływu energii sprzyja powstaniu zaburzeń w funkcjonowaniu licznych narządów. Odblokowanie przepływu energii jest możliwe dzięki nakłuwaniu lub ugniataniu określonych punktów na ciele.
Hydroterapia to ogólne określenie na terapie wodne z wykorzystaniem dysz, masaży podwodnych, kąpieli mineralnych. Zabiegi te wykorzystują fizyczne właściwości wody, takie jak temperatura i ciśnienie, do celów terapeutycznych, aby stymulować krążenie krwi i leczyć objawy niektórych chorób.
Z wodą wiele wspólnego ma morsowanie, na które decyduje się obecnie coraz więcej osób. Zanurzanie ciała w zimnej wodzie doskonale hartuje, wzmacnia naturalną odporność organizmu i wspomaga funkcjonowanie układu krążenia. Wiele osób korzysta także z dobroczynnego działania masaży leczniczych, przynoszących ulgę w dolegliwościach bólowych czy kontuzjach układu ruchu.
Medycyna naturalna – leczenie darami natury
Medycyna naturalna wykorzystuje naturalne surowce w celach terapeutycznych. Apiterapia czerpie z leczniczych właściwości produktów pszczelich, takich jak miód, pyłek kwiatowy czy pierzga. Jedynym przeciwwskazaniem do stosowania takiej terapii jest uczulenie na produkty pszczele. Z kolei aromaterapia wykorzystuje cenne właściwości olejków eterycznych, które mogą być aplikowane na skórę, a także wykorzystane do inhalacji.
Protokół Buhnera to skuteczna metoda leczenia zakażeń bakteryjnych, takich jak borelioza przy pomocy starannie wyselekcjonowanych ziół. Buhner to znany zielarz, który wytypował rośliny o naturalnych właściwościach przeciwbakteryjnych. Ich zastosowanie okazuje się być skuteczne nawet w przypadku bakterii opornych na powszechnie stosowane antybiotyki.
Homeopatia to metoda leczenia rozmaitych dolegliwości, wykorzystująca naturalne substancje lecznicze. Leki homeopatyczne leczą chorobę, zamiast przeciwdziałać objawom, które są postrzegane jako naturalne mechanizmy obronne organizmu. W przeciwieństwie do takiego podejścia, medycyna konwencjonalna działa poprzez tłumienie objawów choroby. Podstawowa zasada homeopatii jest taka, że można ją wyleczyć przez „podobne”. Oznacza to, że substancja homeopatyczna będzie wywoływać objawy u zdrowej osoby, a jednocześnie może być stosowana do leczenia osoby chorej, która ma te same objawy. Zasada ta jest do pewnego stopnia stosowana w konwencjonalnych terapiach, takich jak szczepienia i leczenie alergii. Druga zasada homeopatii to minimalna dawka. Badając właściwości różnych substancji, twórca współczesnej homeopatii Hahnemann stwierdził, że rozcieńczając substancję wzmacniającą jej działanie, lekarstwo działa skuteczniej. W rzeczywistości im bardziej rozcieńczona substancja, tym większy był jej efekt lub wyleczenie, bez skutków ubocznych. Hahnemann wysunął teorię, że homeopatyczna substancja, nawet w nieskończenie małych ilościach, działa poprzez stymulowanie tego, co nazwał witalną siłą życiową, typem energii, który, jak wierzył, ożywia wszystkie żywe istoty. Trzecią zasadą homeopatii jest skupienie się na pacjencie jako całości.
Bibliografia:
Giermaziak W., Medycyna naturalna dawniej i dziś; Forum Bibl Med, 2017
