łysienie plackowate
Fot.: Unsplash.com

Łysienie plackowate to dość częsta postać nadmiernej utraty włosów, która pojawia się w efekcie procesu autoimmunologicznego. Syntetyzowane są autoprzeciwciała atakujące mieszki włosowe, co prowadzi do przewlekłego stanu zapalnego. Łysienie plackowate ma charakterystyczny przebieg – włosy wypadają na owalnych obszarach. Na granicy tych wyłysień występują tzw. włosy wykrzyknikowe, czyli grube, krótkie włosy, wyglądające jak ułamane. Leczenie łysienia plackowatego to terapia immunomodulująca oraz miejscowa terapia pobudzająca wzrost włosów.

Czym jest łysienie plackowate?

Łysienie plackowate to choroba owłosionej skóry głowy, a rzadziej ciała. W jej przebiegu dochodzi do nasilonej utraty włosów, które często odrastają samoistnie. Choroba ta może pojawić się w każdym wieku, nawet u dzieci, choć najczęściej diagnozowana jest u osób do 30 roku życia. U podłoża łysienia plackowatego leży proces autoimmunologiczny, czyli nieprawidłowe działanie układu odpornościowego. W efekcie nadmiernej aktywacji układu immunologicznego dochodzi do syntezy autoprzeciwciał, które skierowane są przeciwko mieszkom włosowym. Przekłada się to na uszkodzenie mieszków włosowych i wypadanie włosów.

Do rozwoju łysienia plackowatego mogą przyczynić się predyspozycje genetyczne, a także współistnienie innych schorzeń o charakterze autoimmunologicznym, takich jak cukrzyca typu 1, bielactwo, autoimmunologiczne choroby tarczycy lub toczeń rumieniowaty.

Jak objawia się łysienie plackowate?

objawy łysienia plackowatego
Fot.: Pexels.com

Łysienie plackowate najczęściej objawia się owalnymi obszarami wypadania włosów, które mogą się łączyć w większe obszary łysienia. Całkowita utrata włosów całej skóry głowy lub skóry głowy i ciała występuje rzadko. Łysienie plackowate najczęściej występuje na skórze głowy, ale może dotyczyć także owłosionej skóry na ciele. Charakterystycznym objawem łysienia plackowatego są włosy „wykrzyknikowe” – to określenie opisuje złamany włos, który jest grubszy na końcu i cieńszy u podstawy. Takie włosy wykrzyknikowe zazwyczaj zlokalizowane są zwykle na obrzeżach obszaru wypadania włosów. Charakterystyczną cechą histologiczną jest gęsty naciek limfocytarny wokół rosnącej cebulki włosa.

Biorąc pod uwagę ilość i charakter zmian skórnych na skórze głowy, wyróżnić można następujące postacie łysienia plackowatego:

  • łysienie jednoogniskowe, w przebiegu którego pojawia się jedno ognisko wyłysienia
  • łysienie wieloogniskowe, gdzie na owłosionej skórze głowy pojawia się wiele ognisk wyłysienia
  • łysienie uogólnione, cechujące się całkowitym wyłysieniem całej głowy.

Z kolei biorąc pod uwagę kształt zmian skórnych, wyróżnić można łysienie plackowate ogniskowe, rozlane, siatkowate czy wężykowate. Łysienie ogniskowe cechuje się występowaniem ognisk łysienia o kształcie i wielkości monety, a łysienie rozlane pojawia się, gdy trudno jest wyodrębnić granice poszczególnych ognisk wyłysienia. Łysienie siatkowate wyróżnia się obecnością centralnego rumienia i odchodzących od niego teleangiektazjami, zaś w łysieniu wężykowatym zaobserwować można wyłysienia w postaci podłużnych pasów zlokalizowanych w okolicy potylicznej, czołowej czy skroniowej.

Jak rozpoznaje się łysienie plackowate?

W przebiegu łysienia plackowatego pojawiają się charakterystyczne zmiany skórne i bardzo często do postawienia diagnozy wystarczy makroskopowa ocena skóry głowy. Wskazane jest jednak wykonanie badania trychologicznego, pozwalającego na różnicowanie łysienia plackowatego z innymi typami łysienia. Konieczne może być ponadto oznaczenie poziomu autoprzeciwciał przeciwtarczycowcych.

Leczenie łysienia plackowatego

leczenie łysienia plackowatego
Fot.: Unsplash.com

W wielu przypadkach łysienia plackowatego dochodzi do samoistnego odrastania włosów. Niekiedy jednak konieczne jest wdrożenie odpowiedniego leczenia, które ma pobudzić odrost włosów. Wskazane jest m. in. stosowanie takich preparatów jak minoksidil, który aktywuje pracę mieszków włosowych i umożliwia odrastanie nowych włosów. Miejscowo można stosować także glikokortykosteroidy, które podawane są w postaci maści czy iniekcji śródskórnych. Wykazują one działanie przeciwzapalne. Glikokortykosteroidy mogą być także stosowane ogólne. Dobre efekty przynoszą ponadto zabiegi medycyny estetycznej – mezoterapia igłowa, osocze bogatopłytkowe czy karboksyterapia, a także fotochemioterapia.

Bibliografia:

Harries M. i in., Management of alopecia areata; BMJ 2010

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here